ସେଲି ପଟ୍ଟନାୟକ : ଓଡ଼ିଶା ଇତିହାସର ସଂସ୍କୃତି ଓ ପରମ୍ପରାର ରହିଛି ନିଆରା ମହତ୍ତ୍ଵ । ଏହି ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ମହତ୍ୱର୍ ଗୋଟିଏ ଅଲଗା ସୁଗନ୍ଧ । ବର୍ଷାର ସ୍ପର୍ଶରେ ଯେପରି ମାଟିର ସୁଗନ୍ଧ ମନକୁ ଦୋହଲାଇ ଦେଇଥାଏ ସେହିଭଳି ସଂସ୍କୃତିର ବାସ୍ନାରେ ସାରା ଓଡ଼ିଶା ପ୍ରକମ୍ପିତ ହୋଇଥାଏ ।
ବୋଉ ଭୋରୁ ଉଠେଇ ଦେଇ କହିଲା ଉଠ ରେ ମା! ଆଜି ପରା ପହିଲି ରଜ । ଝିଅଟି ଆଖି ରେ ନିଦ ଭରି ଉଠି କହିଲା ” ବୋଉ ଉଠିକି କଣ କରିବି ଯେ ? ଆଉ ଟିକେ ଶୋଇବାକୁ ଦେ । ” କିନ୍ତୁ ବୋଉ ତାର ଗେହ୍ଲା ଝିଅ ରଜ ପଳିବ ବୋଲି କେତେ ଘଷି ମୋଡ଼ି ଉଠାଉ ଥିଲା । ତା ପରେ ଝିଅ କୁ ଗାଧୋଇବାକୁ ପଠାଉଥିଲା କହୁଥିଲା ମାଲୋ ହଳଦୀ ତେଲ ମାଖି ହୋଇ ମୁଣ୍ଡ ଧୋଇ ଗାଧେଇ ଆସେ , ଆଉ ୩ଦିନ ଯାଏ ଗାଧୋଇବୁ ନାହିଁ । ରଜରେ ଗାଧା ନ୍ତିନାହିଁ ପରା । ଝିଅଟି ତରବର ହୋଇ ଦୌଡିଲା ଗାଡିଆ ତୁଠ କୁ , ତେଲ ହଳଦୀ ମାଖି ଗାଧୋଇ ହୋଇ ଆସିଲା । ସତେକି ଲାଗୁଥାଏ ହଳଦୀ ଗୁରୁଗୁରୁ ଜହ୍ନି ଫୁଲଟିଏ ଯେପରି ବର୍ଷା ସ୍ପର୍ଶରେ ଭିଜି ଯାଇଛି ।
ଝିଅ ଆସୁ ଆସୁ ବୋଉ ଯାଇ ନୂଆ ଲୁଗା ଚୁଡ଼ି , ଟିକିଲି , ଅଳିତା ,ନଖ ପାଲିସ , ଚନ୍ଦନ ସବୁ ଧରି ଘର ଭିତରୁ ଚାଲି ଆସିଲା । ବାପାଙ୍କୁ କହି ବଜାରରୁ ଗୋଟି ଗୋଟି ନୂଆ ଜିନିଷ ମଗାଇ ଥିଲା । ବାପା ମଧ୍ୟ ବଡ଼ ଖୁସିରେ ଝିଅ ପାଇଁ ସବୁ କିଣି ଆଣିଥିଲେ । ବାପା କହିଲେ ମୋ ଝିଅ ରଜ କରିବ ତେଣୁ ଖାଲି ପାଦରେ ଚାଲିବନି ବୋଲି ନୂଆ ଚପଲ ଆଣି ଦେଇଛି । ବୋଉ କହିଲା ଏତେ ଖର୍ଚ୍ଚ କଣ ପାଇଁ କରୁଛ ଆଗକୁ ଆମର ଚାଷ ବାସ ହେବ ପଇସା ଦରକାର୍ । ବାପାଙ୍କ ମନରେ କିନ୍ତୁ ଅପୂର୍ବ ସୁଖ ।
ବୋଉ ଝିଅକୁ ସଜ କରି ଦେଲା , ଭଳିକି ଭଳି ପିଠା କରି ଖାଇବାକୁ ଦେଲା , ବାପା ଦୋଳି ବାନ୍ଧି ଦେଲେ । ଝିଅର ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହ ମିଶି ଦୋଳି ଖେଳିବ । ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲେ ପୁଚି ଖେଳ । କି ମଜା ସେ ଅନୁଭୁତି ।
ଆଜି କେବଳ ତାହା ଅତୀତ ଏବେ ବୋଉ , ବାପା ,ଝିଅ , ଗାଁ ସବୁ ଅଛି ହେଲେ ଆଉ ସେ ଦିନ ନାହିଁ । ଝିଅ ନିଜେ ଜିଦି କରୁଛି ରଜ କରିବାକୁ , ହେଲେ ବୋଉ କହୁଛି ମାରେ ବାହାରେ ବୁଲୁଛି କରୋନା ରାକ୍ଷସ । ବାହାରକୁ ବାହାର୍ ନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆକ୍ରମଣ କରି କରୁଛି ଶିକାର । ତୋ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଲେ ତୁ ଆରବର୍ଷ କୁ ରଜ ପାଳିବୁ ନା ଆଉ ଜିଦି କଲେ କଣ ହେବ । ଝିଅ ବି ୨ବର୍ଷ ହେଲା ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ସେହି ରାକ୍ଷସର ଯିବା ବାଟକୁ । କେବେ ସିଏ ଯିବ ଝିଅ ଆମର ରଜ ପାଲିବ ।
ସବୁ କିଛି ହଜି ଯାଇଛି ସ୍ମୃତିର ଗର୍ଭରେ । ସମସ୍ତେ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଛନ୍ତି ସେହି ପୁରୁଣା ଦିନ ଫେରିବ , ଜେଷ୍ଠ ମାସ ଆସିବ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ସକାଳ ନେଇ । ରଜ ପର୍ବ ପାଳନ ହେବ , ପୁଣି ବନସ୍ତେ ଡାକିବ ଗଜ ବରଷକେ ଥରେ ଆସିଛି ରଜ ଗୀତ ରେ ଚାରି ଆଡ ପ୍ରକମ୍ପିତ ହେବ । ବସୁଧା ରାଣୀ ମୁଖ ଶୁଖେଇ ଆଉ ରହିବନି , ସିଏ ବି ରଜବତୀ ହେବ । କୋଳେଇ ନେବ ସମସ୍ତଙ୍କ ହସକୁ ।
Comments are closed.